Vriendin

Ton verloor zijn vrouw Hester aan Alzheimer: ‘Ik hoop nu andere Hesters te helpen’

Toen Tons (54) vrouw Hester de diagnose alzheimer kreeg, zocht hij naar technische oplossingen die hun leven makkelijker zouden maken. Die waren er niet, dus ontwikkelde hij ze zelf, samen met een partner. Zijn vrouw is inmiddels overleden, “dus haar kan ik er niet meer mee helpen, maar hopelijk wel een heleboel andere Hesters.”

Ton: “Hester heeft dertig jaar lang met verstandelijk beperkte kinderen gewerkt. Totdat ze ziek werd, ging ze elke dag met evenveel enthousiasme naar haar werk. Zij zag de puurheid van die kinderen: hoezo ‘beperkt’? Zij kijken onbevangen naar de wereld. Die beperktheid zit bij óns. Daar hadden we het vaak over.
In de vijfenhalf jaar die ik voor Hester heb gezorgd, ben ik een soortgelijke liefde gaan voelen voor mensen met dementie en hun mantelzorgers. Daar heb ik mijn werk van gemaakt. Niet door billen te wassen – daar liggen mijn talenten niet – maar door apps te ontwikkelen die het welzijn van mensen ondersteunen. Precies zoals filosoof Aristoteles ooit zei: ‘Waar je talenten en de problemen van de wereld elkaar kruisen, daar ligt jouw roeping.’
In de software kun je veel geld verdienen, maar dat is niet mijn doel. Het moet écht gaan om de mensen. Ik wil dat patiënten en mantelzorgers de tijd die ze nog samen hebben, kunnen steken in hun eigen geluksmomentjes. Niet in het regelen van hulp.”

Aandacht voor elkaar

“Hester had al een tijdje verschijnselen die deden denken aan een burn-out. We hadden ruzie om kleine dingen, zoals het inruimen van de vaatwasser. Toen ze op haar vijftigste de diagnose alzheimer kreeg, maakte dat veel duidelijk. In het begin had ze nog niet veel zorg nodig, wel veranderde haar gedrag heel erg. Af en toe was ze écht onaardig tegen mij. Ik moest mezelf er steeds aan herinneren: dat is Meneertje Alzheimer.
Toch probeerden we er iets moois van te maken.