Wendy

In de serie Zonder jou vertellen mensen over het verlies van een dierbare. Ton in ’t Veen zorgde jaren voor zijn vrouw Hester die op haar vijftigste de diagnose Alzheimer kreeg.

Langzaam maar zeker raakte Ton zijn grote liefde steeds verder kwijt. Na ruim vijf jaar met de ziekte van Hester te hebben geworsteld, nam Ton vredig afscheid van haar en overleed ze op 55-jarige leeftijd.

‘Het was liefde op het eerste gezicht bij onze ontmoeting. Hester en ik waren tot op zielsniveau met elkaar verbonden. Zij was het voor mij. Ik vroeg haar ten huwelijk nog voordat we samenwoonden. We hadden een sprookjeshuwelijk en deden een hoop leuke dingen samen. Zo gingen we vaak wandelen of lekker een borreltje drinken op het terras. Ik houd ontzettend van wintersport en ben een aantal jaar skileraar geweest. Ook Hester wilde leren skiën, dus gingen we samen naar Oostenrijk. Maar het skiën ging erg moeizaam. Het wilde Hester maar niet lukken. Dat dit het begin van haar ziekte was, dat hadden we op dat moment niet kunnen bedenken.’

Eerste scheurtjes

‘Ik heb altijd gezegd dat Hester in geen enkel hokje paste. Ze was een zachtaardige vrouw en kon onvoorwaardelijk liefde geven. Ze was hoogsensitief en kon zich goed verbinden met de verstandelijk gehandicapte kinderen waar ze mee werkte. Hester kon ook heel ondeugend en een flirt zijn. Met haar charmante uitstraling trok ze vaak de aandacht van mannen. Ik vond haar geweldig. Met haar wilde ik oud worden.

We besloten te gaan samenwonen. Hester was mijn tweede vrouw. Ik heb nog drie dochters uit een vorig huwelijk. Mijn jongste dochter verhuisde met mij en Hester mee. Vanaf de eerste dag dat we samenwoonden, ging het eigenlijk meteen mis. Hester leek erg onwennig en was snel geërgerd. We kregen ruzie om kleine dingen wat we ook vrij snel weer oplosten. Maar als we ’s avonds in bed lagen, werd ik opnieuw geconfronteerd met dezelfde dingen. Ik begreep dit niet. Voor mij is de slaapkamer een plek om tot rust te komen en liefde te delen, niet om ruzie te maken. Bovendien hadden we het toch al uitgesproken? Ik kende dit niet van haar. Het was een groot contrast met de Hester die ik zo geweldig vond. Het leek erop dat ze steeds vergat dat we onze ruzies hadden bijgelegd en dat ging van kwaad tot erger.’

In voor- en tegenspoed

‘Na zes maanden trok ik het niet meer en wilde ik scheiden…