Levend verlies…

‘Levend verlies’: “Ik miste Hester al voordat ze er niet meer was” ❤️

Als ervaringsdeskundige sprak ik recentelijk over dit thema tijdens de masterclass van Feelz

Wat gebeurt er als je zeker weet dat je vrouw gaat overlijden over 5 tot 10 jaar en je in die laatste jaren steeds meer afscheid moet nemen van haar? In februari 2017 hoorde wij dat mijn vrouw, Hester, Alzheimer had en op 19 juli jl. hebben wij haar begraven.

Elke dag opstaan en samen bespreken wat we met de beste dag van haar leven gaan doen in de wetenschap dat morgen weer de beste dag van haar leven begint.

De focus op wat wèl kan en niets meer uitstellen. De grenzen opzoeken door er overheen te gaan.

Mijn baan opzeggen voor meer tijd samen. Haar verliezen terwijl ze er nog is. Een nieuw leven opbouwen zonder haar terwijl ze er nog is. Loslaten of anders leren vasthouden?

Maar ook nu werd ik weer geïnspireerd. Manu Keirse vertelde hoe de mensen vanuit de ‘Dorpsstraat’ de mensen in de ‘Kerkstraat’ nooit bereiken. Anders gezegd: vanuit het hoofd spreken we een andere taal dan vanuit het hart. En dit heeft verstrekkende gevolgen waar we ons te weinig van bewust zijn.

De aanwezigen waren grotendeels zorgprofessionals, maar bovenal zijn ze éérst allemaal gewoon ‘mens’. Dat laatste vergeten we misschien wel eens omdat we als mantelzorger of zorgbehoevende onszelf centraal zetten. Maar op deze dag viel voor mij het kwartje dat zij misschien wel wekelijks afscheid moeten nemen. Dat zij ook verdrietig zijn en kunnen rouwen.

Voor mij persoonlijk was het een bijzondere dag omdat Manu Keirse ook ging spreken en ik hem nu persoonlijk kon bedanken. Hij en Sander de Hosson hebben mij enorm geïnspireerd in het afscheid nemen van Hester.

Bedankt Esther van Apeldoorn voor de goed georganiseerde dag en ik kijk uit naar een vervolg hierop.